Vandaag hebben we weer een dagje in ons huis doorgebracht. We hebben onszelf geamuseerd met het maken van sierlijke voetjes om onder de draagbalk voor het zoldertje te plaatsen. Daarna kwamen we nog net tot het verplaatsen van de balken voor de roostering van de verdiepingvloer naar het plafond van de slaapkamers. En toen was de kous alweer af voor de dag en het weekend. Alles begint zoals het eindigt en wel met het verplaatsen van alle gereedschap uit het huis, in de auto, uit de auto, in het schuurtje thuis. En dat om volgende keer alles weer uit te halen en mee te nemen naar het huis. Het is duidelijk. Wij zijn geen moederskindjes die thuis wonen, maar wij zijn nomaden. Wij rijden niet per ezel, maar per Fjord. En wij zijn wachtend op een deur met slot. En wellicht komt daar snel verandering in. Volgende woensdag komen ze -onderverwacht- de ramen al plaatsen. Ik heb niet goed begrepen of de deuren ook al meekomen, maar daar hopen we op. Spannend!

Eind vorige maand en begin deze maand had Jurr het erg druk met zijn werk. Vaak was hij ‘s avonds nog bezig met dit of dat. De tijd die we samen spendeerden was zowat enkel aan het huis of op café met vrienden. Niet zo dramatisch natuurlijk, maar het is toch wel erg onrustig zo. Alle was en plas en dingen voor het huis kwamen op mijn plank terecht. Uiteidelijk kreeg hij het dan wat rustiger op het werk, maar dan was het mijn beurt om hele avonden bezig te zijn. Op het werk wist ik niet goed waar eerst beginnen, dus dan is een extra inspanning ‘s avonds handig om alles nog in de hand te houden. Naast dat werk had ik ook nog een elektriciteitsplan beloofd aan de elektricien, maar dat bleek een stuk meer werk dan gedacht. Het heeft verschillende avonden opgeslorpt. En dan was er nog een tentoonstelling op Erfgoeddag waar ik toegezegd had om aan mee te werken (in de vrije tijd). Dat bleek uiteindelijk helemaal niet handig, aangezien het zonder dat al druk genoeg was. Maar goed, ik heb dus nog wat avonden in het stadsarchief van Leuven doorgebracht en nog wat achter de pc om teksten te typen. Uiteindelijk zal alles op zijn pootjes terechtkomen, mede omdat Jurr ook zijn steentje bijdraagt in ons kleine huishouden (zoals de was). Ze zijn niet altijd gemakkelijk te kregen, de goede mannen, maar ik ben blij dat ik mij er ééntje heb aangeschaft ;). Nu nog zien dat hij blijft.

We zijn weer vertrokken. Een jaar geleden ongeveer zijn we gestopt met de gewoonte om iedere maand een bak te halen van het bier van de maand. Het bier van de maand werd om en om geselecteerd en gehaald door moeke-Peter en Jurr-ik. Het idee was ontstaan naar aanleiding van het boek en televisieprogramma Tournée Général, waarin er verschillende bieren worden voorgesteld. Het doel was om elke maand dus een bier grondig uit te proberen. Het was alleen zo’n succes dat die bak meestal binnen de week op was, zodat het op de duur het bier van de week werd. En trop is te veel, dus we zijn er uiteindelijk van af gestapt. Maar Peter begon het toch te missen, dus die heeft weer een bak gehaald. Het bier van de maand maart is Omer. Een blond, fruitig biertje van zo’n 8% dat mij ergens deed denken aan een soort van het Bertbier. Al denk ik dat Bertbier nog wat zwaarder was en ook een meer bittere afdronk had. Ik vind Omer zelf erg lekker. Lekkerder zelfs dan La Chouffe dat toch al wel een tijdje mijn favoriet was. In de tijd dat het bier van de maand er niet was, hebben we niet stil gezeten. Ook toen is het bier proeven door gegaan. Intussen weet ik hoe een Lucifer, een Waagstuk, een Troubadour of een Wolf smaken. Allemaal erg lekker! Wat het volgende bier van de maand zal worden, horen jullie begin april op dit kanaal.

In je leven moet je toch eens van alles eens geproefd hebben. Het wordt al met de paplepel ingelepeld dat je alles eens moet proeven voordat je zegt dat je het niet lust. Voor menig een spruitjesfiasco, voor anderen een spruitjesontdekking. Voor velen een witloofnachtmerrie, voor anderen een witloofgenot. Hetzelfde geldt voor dingen doen. Je moet iets eerst gedaan hebben om dan te weten dat je het nooit meer moet doen. Zo weet ik dat ik geen zangcarrière moet beginnen, maar dat dansen mij wel ligt. Nu op het culturele gebied hebben we zo nog nooit een opera gezien. Het was toen Jurr op de radio een stukje gehoord had van de opera Figaro en hij zei dat hij dat hij dat wel eens zou willen zien dat ik dacht: dat moeten we nog eens doen. Het plan was dan ook om in maart naar La Finta Gardiniera van Mozart te gaan kijken in De Munt (een prachtige zaal in Brussel). Blijkt nu dat het zo goed als uitverkocht is. Helemaal achteraan waren nog enkele plaatsen voor 10€ beschikbaar, maar dan zie je en hoor je waarschijnlijk de helft niet. Opera is dus meer in trek dan ik gedacht had. En dat terwijl een kaartje toch al snel 44-100€ kost. We wachten dus maar op een volgende klassieker zoals La Traviata, Parsival, Carmen of Figaro om opera eens te proberen. Voorlopig hebben we nog een concert van Carmina Burana op het programma staan om onze hoge cultuur te voeden. En dit weekend houden we ons bezig met de lagere cultuur – wat volkser – van het bier drinken in Antwerpen.

PS. Foto’s van het dak hieronder.

Ze hebben gewacht op Jurr zijn verjaardag om hem een dak cadeau te doen! Hoe attent! Ik zag net dat de dakramen erin zaten en de panlatten geslagen waren. Nu de pannen nog! Ik vind het wel bizar dat ze niet werken als het droog is en wel aan de slag gaan als het sneeuwt. Dakwerkerlogica?

Update: Vandaag hebben ze al enkele pannen gelegd achteraan, maar dat zie je niet. Ze hebben ook alle Veluxen geplaatst. Sorry voor de slechte kwaliteit foto.

Yes yes yes, klonk het gisteren nog aan de telefoon. Via via vernam ik dat de dakwerkers onze dakpannen waren gaan ophalen. Dus ik had meteen zin om naar huis te gaan en te kijken hoe mooi dat dak werd met die pannen erop in het winterzonnetje. Ik rekende er dus een beetje op dat ze gisteren of vandaag toch zeker zouden beginnen aan het leggen ervan. Helaas stelt Dakwerken Dieltjens ons teleur. Ik ben nog niet achteraan gaan kijken of ze daar  intussen misschien zijn bezig geweest met het uittimmeren van leien tegen de zijmuur – dat moet ook nog gebeuren, want ik vrees dat het toch op een teleurstelling zal uitlopen. Morgen heb ik een dag vrijaf en ga ik sowieso naar het huis om iets te doen, dus duimen jullie mee? Mijn geduld raakt toch stilletjes op.

De lente is nabij! Er zijn knoppen aan de bomen en daarstraks heb ik de achtergevel aan het terras afgespoten enkele en alleen in een t-shirtje. Ik was drijfnat en had het niet echt koud – en dat voor een koukleum. Alleen spijtig dat het intussen aan het regenen is, want anders waren we nu aan het voegen. Jurr is dus maar achter zijn pc gekropen om wat te werken aan problemen in zijn nieuwe project en ik zit hier nu lijstjes te maken. Boodschappenlijstje en ook een filmlijstje. Regelmatig komen er films uit die ik heel graag zou willen zien, maar die we uiteindelijk niet gaan kijken in de bioscoop. Tegen dat ze op dvd verschijnen, ben ik dan weer vergeten welke films ik nog wilde zien. En dan sta je daar een uur in de videotheek te zoeken naar een film die je zou kunnen zien of die je ooit wilde zien. Dus ik dacht nu bij mezelf: ik zet het op onze blog, dan vind ik het gemakkelijk terug. Misschien hebben jullie ze al gezien of nog aanraders die ik er bij kan voegen?

Het filmlijstje: Tron Legacy, Rien à déclarer met en van Dany Boon, The tourist,  Rundskop, Marieke, marieke, Fris en Freddy  Voornamelijk niet-Hollywood films dus.

En nu zullen we dat boodschappenlijstje maar eens gaan omzetten in actie. Alvast smakelijk aan de wereld!

Google richt zich blijbaar steeds meer op het culturele veld . Sinds enkele jaren zijn ze al bezig (in samenwerking met de sector) met het inscannen van ‘alle’ boeken. En nu hebben ze weer iets nieuws. Zo is er een Google Art Project in de maak waarbij je in feite de Google Street View toepast in musea. Heel leuk uiteraard dat ze het erfgoed zo in de kijker plaatsen, maar ik vraag mij af wat hun doelstelling is. En waarom werken de musea daar aan mee? Als de kunstwerken in Google Art gratis te bekijken zijn, dan zullen de musea toch klanten verliezen? Ik ben benieuwd hoe dat allemaal gaat uitpakken en welke nieuwe projecten Google nog gaat verzinnen.

De woorden van mijn goede voornemens om te gaan trainen voor de Dam tot Damloop waren nog niet koud of ik werd ziek. Lekker dan! Dan ben je eens gemotiveerd om te gaan sporten en dan krijg je griep en een vieze hoest. Ik dacht dat alles wel zou over gaan met wat dingetjes die zo te krijgen zijn bij de apotheek en een weekje niet sporten. Helaas bleek dat niet het geval. Op vraag van Jurr, die al dat gehoest beu was, ging ik na een week dan toch naar de dokter. En verbazingwekkend genoeg bleek dat nodig, want ik kreeg antibiotica mee naar huis. (ik ga er dan van uit dat de dokter niet zomaar antibiotica voorschrijft) We zijn nu een antibioticakuurtje verder, maar het hoesten is er nog niet op geminderd. Dus dan bel ik naar de dokter met vraag of het raadzaam is om langs te komen. Uiteraard had ik dat beter niet gevraagd, want hij sprak natuurlijk voor eigen winkel en raadde aan om langs te komen. Het lijkt er dus stillaan op dat ik een abonnement bij de dokter heb. Maar een ander goed voornemen is dat ik alles wat positiever zou verwoorden, dus zeg ik: yes, ik mag weer eens naar de dokter die mij nu wel zal genezen!

Hierbij wil ik ook mijn kleine hoestende neefje Tom en zijn hoestende ouders veel beterschap wensen. En iedereen die binnekort begint te hoesten wil ik graag verwelkomen in onze slijmcommunity vol decibels.

Vanavond zagen we na de film nog de barbiemobiel staan met twee mensen erbij die lichtjes in paniek waren. Barbie heeft een kleine roze, verlaagde glitter Peugot die Ken per ongeluk in een diepe modderkuil had gereden. Probleempje dus, want ze raakten er niet uit. Zelfs onze duwhulp kon niet baten. Ik ben benieuwd of ze er uit zijn geraakt, want wij zagen al dat het hopeloos was. De verlaagde auto was zelfs gebarsten langs een zijkant. Dus wij zitten alweer lekker warm thuis te lachen om het stel.