Ongeveer vier jaar geleden ontdekten Jurr en ik op vakantie in Zuid-Frankrijk een nieuw genot. In de supermarkt vonden we Yop,  een overheerlijke drinkyoghurt. Tijdens de week dat we verbleven in het dorpje hebben we elke ochtend een Yop genomen als ontbijt, terwijl we wandelden naar het strand. Ook op onze volgende reizen bleef Yop opduiken in de winkels, maar in België of Nederland konden we het lekkere goedje maar niet vinden. Vandaag trof ik echter bij toeval Yop aan in een supermarkt waar ik wel vaker ben geweest. Heerlijk! Even was ik weer op vakantie in het Zuiden…  

Ik heb een pest hekel aan regen. Daarom klapt mijn paraplu bij de eerste spetters al uit. Maar regen in combinatie met wind is *nog* erger. Want binnen no-time kan je zwaaien naar je paraplu, kapot. Nummer 2 al deze maand.

Maaaaar de oplossing is nabij. De Senz Umbrellas. Deze overleeft windkracht 12. (zie ook de filmpjes op hun site). Maar goed, 50 euro voor een paraplu is wel duur.

Over twee weken mag ik een cursus Javascript volgen. Nog even en ik ben een echte programmeur 🙂

Er waren enige problemen met de site, maar die werden opgelost door het IT-team. De foto’s van “Holland op visite” staan dus eindelijk online.

Valerie, mijn buurmeisje en eeuwige vriendin, zit sinds augustus in Zweden. Ze vond het nog geen tijd om te gaan werken en had de kans om in het buitenland een extra jaartje te genieten van het studentenleven. Tijdens haar studie wilde ze al erg graag naar Zweden op uitwisseling, maar dat ging helaas niet door. Ze was dan ook erg blij dat ze na het behalen van haar diploma als nog werd geselecteerd om voor een jaartje Zweden onveilig te maken. Vorige week bracht ze voor het eerst sinds haar vertrek een bezoek aan België.

Zweden leek een leuk land, maar blijkt toch niet aan Valerie’s verwachtingen te kunnen voldoen. De mensen zijn erg op zichzelf gericht, vaak dronken en agressief en het eten is er ook niet alles. Het eerste wat mijn buurmeisje deed bij haar thuiskomst was dan ook speculaas bakken en frietjes eten. Die negatieve kijk op Zweden heeft ook te maken met de slechte voorzieningen waar Valerie mee te maken heeft. Nu woont ze op een kamertje in een studentenhuis dat vlak boven een discotheek gelegen is. Rust is er in het weekend dus ver te zoeken. Daarnaast is de keuken erg klein, de sanitaire voorzieningen zijn onvoldoende en er is een eet/zitkamer met 5 stoelen voor 16 mensen. De huisbaas had beloofd dat er internet zou komen en nu blijkt dat dat er niet komt, omdat de studenten in december uit het gebouw worden gezet. Valerie is dus al een hele tijd op zoek naar een andere kamer, maar dat is niet zo gemakkelijk te vinden.

Ondanks al deze kommer en kwel komt een uitwisseling toch altijd op hetzelfde neer: feesten! En dat heeft Valerie ook begrepen. Hopelijk vindt ze snel een betere kamer en kan ze echt gaan genieten van haar laatste jaar als student.

 
Afgelopen weekend brachten Arjen, Wendy en Dawn voor het eerst een bezoek aan Jurr zijn Belgische thuishaven. Het was heerlijk weer, wat het weekend nog leuker maakte. Vrijdagmiddag werd de omgeving verkend en kennis gemaakt met de Belgische familie. Dawn ontdekte al snel een nieuw speeltje, de piano. Ze werd steeds weer aangetrokken door de toetsen. Na het uitbuiken voor de openhaard voegden ook Roland en Rosita zich bij het gezelschap, zodat de familiereünie compleet was. Zaterdag stond Gent op het programma, waar de winkelstraten onveilig werden gemaakt. Voor de kleine Dawn was het één groot avontuur met zoveel mensen om zich heen. Ze kon de slaap niet goed vatten overdag, waardoor ze voor het avondeten haar bed opzocht. Ondertussen werkten de ouders aan het heerlijke avondeten en speelde de ‘jeugd’ op de Xbox. De avond eindigde met een uitgebreid diner. Na het eten werd er nog nagekeuveld en werd het nieuw gekochte spel, “Koehandel”, uitgeprobeerd. Zondag werd op traditioneel Belgische manier ingezet met een uitgebreid ontbijt, koffiekoeken incluis. Gesterkt door het ontbijt besteeg Wendy na lange tijd nog eens een paard. Na 10 minuten was ze aan het galloperen alsof ze dagelijks paardrijdt. Misschien heeft het voor haar de volgende dagen minder goed aangevoeld, maar ik hoop dat het haar niet afschrikt om volgende keer nog eens het paard te bestijgen. Ondertussen was Dawn ontwaakt uit haar middagslaapje en maakten we een leerrijke wandeling tussen de koe die boe zegt en het schaap dat blé zegt. Het gaat niet lang meer duren of we krijgen geen speld meer tussen in de verhalen van Dawn. 

Foto’s van het familieweekend kan je hier bekijken.

Telkens als ik een broek koop, is deze te lang. Dat is geen wonder met mijn grootte, maar het is niet zo handig. Elke broek moet ingekort worden en dat vergt tijd. Vroeger wachtte ik tot moederlief de tijd had om die broek korter te maken, maar zelf de naald en draad in handen hebben, leek mij toch slimmer. De laatste jaren ben ik dus in de leer gegaan bij moederlief, die vroeger zelf haar poppenkleedjes maakte. Telkens als ik een broek kocht, deed ik iets: kijken, naaien, knippen, etc. Drie broeken geleden vond ik dat het tijd was om het zelf eens te proberen. Het was geen dure broek en dan durf je al wat meer. Helaas bleek ik nog niet volleerd te zijn. Bij het knippen ging het mis, waardoor moederlief moest tussenkomen en het gat in mijn broek moest herstellen. De laatste twee broeken werden wel met succes ingekort. Vandaag heb ik zelfs zonder moeder in de buurt de naaimachine gebruikt om de zoom te verstevigen! Ik kan dus met een gerust geweten het huis uit en broeken blijven kopen. Moest het toch mis gaan, dan is moederlief hopelijk niet te ver uit de buurt. 

De beurzen gaan slecht. Maar is dat ook slecht nieuws? Misschien is dit juist wel het moment om in te stappen. Helaas ontbreekt het mij aan kennis en liquide middelen. Veel geld zal ik nog niet krijgen. Een spoed cursus beleggen is echter een optie. Daarom heb ik het boek “Beleggen voor dummies” aangeschaft.

Vervolgens heb ik mij aangemeld op google finance et voila! Vanaf heden duik ik in grafieken en waak als een bloeddorstige hond over de beurzen. En zie mijn (totale) winst eens. Binnenkort ben ik een virtuele miljonair!

Jipperdepippie! Na ruim anderhalve maand niets gehoord te hebben van een instelling waar ik solliciteerde, kreeg ik eindelijk een teken van leven. Vorige week woensdag belden ze mij van het Kadoc (documentatie- en onderzoekscentrum voor religie, cultuur en samenleving) met de vraag of ik vrijdag op sollicitatiegesprek kon komen. Vrijdag op gesprek hoorde ik dat ik woensdag (vandaag) te horen zou krijgen of ik naar een volgende ronde mocht of dat ik elders mijn geluk moest beproeven. Vandaag kreeg ik dus een telefoontje… en ik ben aangenomen!