We hebben hem, de sleutel van ons huis. ons kan ik nu wel degelijk zeggen, want het compromis is getekend. Dat contract kan enkel door ons verbroken worden als we bijvoorbeeld geen hypotheek kunnen krijgen of als we een ander/mooier huis tegen komen. Toen we de sleutel kregen, zijn we direct in onze tuin een rozenstruik gaan redden van de komende graafmachines. Hopelijk overleeft het plantje het in een grote ton tot de tuin min of meer af is.
Nu mijn ‘broertjes’ niet alleen groter, maar ook ouder worden, worden de gesprekken aan tafel steeds leuker. ‘s Avonds aan tafel wordt regelmatig de dag doorgenomen of gediscussieerd. En dat is altijd dolle pret. Vooral hun taaltje maakt het grappig. Joris, die in feite geen Engels kan, had het op een dag over een filmpje dat hij had gezien op ‘yoepyoep’. Een leuke toch? Maarten beweerde dan weer vandaag dat Kim Clijsters toch nooit de ‘top één’ zou bereiken nu ze haar comeback maakt. Nu had Maarten als kleine jongen ook verschillende woorden fout begrepen. Zo bleef hij het hebben over een ‘likteken’.
Nog voor ik deze job kreeg, wist ik dat mijn Frans dringend van onder het stof moest gehaald worden, omdat ik het wel eens nodig zou kunnen hebben. Gelukkig ben ik toen een opfrissingscursus begonnen, want ik heb het al vaak nodig gehad op mijn werk. “Even” een telefoontje plegen in het Frans is niet zo evident in de ochtend. Voorlopig denk ik dat ik mij toch nog niet belachelijk heb gemaakt. Ook Engels oefen ik tegenwoordig veel aangezien ik moet samenwerken met een Indische programmeur die het vertikt om Nederlands te praten (ook al spreekt zijn vrouw het wel vlot). Helaas was ik nooit erg goed in Engels. Al bij al valt mijn Belgisch accent wel mee ten opzichte van zijn Indische tongval. Misschien moet ik toch maar in de leer gaan bij Jurr, die zelfs al hele rapporten op zijn Engels neerpent zonder problemen.
Het is dinsdag. Ik rij door Brussel om van het werk naar het hoofdkantoor te gaan voor een cursus. Het één na laatste stoplicht. Het is hier altijd wringen, want twee auto’s staan op anderhalf rijvlak. Blof klinkt door de speakers.
BOEM!
En vanuit het niets klapt mijn spiegel in. Toevallig. Ook mijn buurman zijn spiegel klapt in. Dan opeens besef ik het mij. Ik ben tegen zijn spiegel gereden, we stappen uit.
De buurman klapt zijn spiegel terug. “Niks aan de hand zegt hij”. We geven elkaar vlug een hand en rijden verder. Het stoplicht is namelijk op groen gesprongen.
“Een plek onder de zon en altijd iemand in de buurt die van mij houden kon… lala”
Eindelijk hebben we dan ons droom huis gevonden. Totaal oppervlakte van het huis en tuin is 1000 vierkante meter, Katrien heeft genoeg gras om te maaien dus. Waarschijnlijk krijgen de konijnen een hok van 1,1 are ;). Foto’s staan hier .
Ick brief had heb over inboergeringcoersus. Snap niet waarom alleen. Ick hard werk, ick woon bij lief vrouw en ick heus wel snap vlaanderen.
Straks ick bellen en boos zeg ick niet wil. Wat zij wel niet denk!! iemmmm!
Update
ick bel en Isse vergissing. Ick niet nodig heb, inboergering. Dankoe wel!
Gisteren zijn Jurr en ik naar een huis/hoeve gaan kijken die volgens de advertentie bewoonbaar was en waar bovendien veel potentieel in zat. Het was namelijk een relatief klein huis, met daaraan een hele mooie schuur die er (uiteindelijk) bij betrokken zou kunnen worden als woonst. Daarbij was het geheel nog redelijk binnen ons budget. Wie niet waagt, niet wint!
Het huis was al deels gerenoveerd door de vorige bewoners. We moesten dus maar goed letten op de mogelijke bouwblunders. Toen we het huis betraden, zagen we al enkele problemen. De bewoners hadden de bovenverdieping ingericht om te bewonen, terwijl ze beneden dan nog verder konden verbouwen. Het resultaat mocht er zijn: een bovenverdieping met wel 4 verschillende niveaus dat gammel in elkaar was geflanst. Toen we in de oude schuur rondkeken, viel ons opeens de boiler op die met dikke touwen aan het dak was gehangen op 2 meter hoogte. Erg professioneel en veilig! Er stonden ook een paar stippen onder enkele draagbalken om te voorkomen dat het gebouw zou instorten. (waarschijnlijk een draagmuur te snel afgebroken?)
Al snel stonden we weer op straat, want we hadden genoeg gezien. Jurr keek nog een laatste keer naar het huis voor hij de auto in stapte. Opeens viel het hem op dat er een knik zat in het dak. Het dakgebinte was waarschijnlijk niet goed gemaakt en ingezakt. Dat verklaarde waarom de eigenaar een paar planken kriskras met wel 50 spijkers in het dakgebinte had geklopt. Hij wilde zijn dak redden! (nummer 1 op de afbeelding is het dakgebinte en de dwarsbalkvan het gebinte was de eigenaar van het huis vergeten te timmeren)
Helaas zijn deze blunders te groot om zelf te gaan herstellen. Voor ons werd het dus niks. Ik ben benieuwd of dit huis verkocht raakt. Wij zoeken voorlopig nog even verder.
